Wrota 2
Ironia jak u Pratchetta. Humor typowy dla Wójtowicz. "Zabójcze" tempo. Kobiety mocne. Faceci inteligentni - czasem. Za Omszałymi Górami, za Szaroskałami, mieszkała królewna Salianka I Ponura. I tyle bajki. Dalej bitwa. Bo królewny nikt w Twierdzy nie więził. To ona była postrachem. W rękach miała moc demona, w głowie wrota do piekieł. Do czasu aż. zniknęły. Siła pozostała. Tym co weszli jej w drogę,
wyrywała więc serca i skręcała karki. Wieść gminna niosła, że jest wcieleniem ZŁA, czarrrrownicą o czarnym sercu. Opinię uważamy za wysoce krzywdzącą. Czy gdyby tak było, targałaby na własnych plecach rannego psa? A że pałała żądzą wymordowania wszystkich egzorcystów. Cóż, nawet królewny nie mają wpływu na role, jakie napisze im autor. Wrota to lekka, humorystycznie napisana powieść. To zabawna odpowiedź na baśnie, mity i legendy mówiące, że czarownica jest zawsze zła, dobry rycerz nie ma w sobie grama diabelskiego charakteru, a każdy książę zaklęty w żabę chce zostać odczarowany. (Maria Frank, onet.pl)
Zobacz pełny opisOdpowiedzialność: | Milena Wójtowicz. |
Hasła: | Powieść polska - 21 w. |
Adres wydawniczy: | Lublin : Fabryka Słów, 2008. |
Opis fizyczny: | 351, [1] s. ; 20 cm. |
Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki |
Dodaj recenzje, komentarz |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)