Etyka w porządku geometrycznym dowiedziona

Tytuł oryginału: "Ethica ordine geometrico demonstrata et in quinque partes distincta in quibus agitur ".

Autor: Spinoza, Baruch de

Baruch de Spinoza to istne intelektualne monstrum, wyposażone jednak w życzliwą duszę. Filozof-samotnik, z zawodu szlifierz soczewek optycznych, myśliciel wyjątkowo niepokorny i pomysłowy, piekielnie trudny w czytaniu, a przy tym klarowny i wdzięczny, bo gdy poświęcić jego pismom należyty wysiłek, odwzajemnia się niezwykłym bogactwem myśli.

Zbuntowany Żyd z Amsterdamu, ostatecznie wykluczony z

gminy żydowskiej, zadziwiał swym wybitnym umysłem nawet tych, którzy go wyklęli. Żeby zmusić go do kariery rabina, posunięto się ponoć do gróźb i próby morderstwa. Spinoza przeżył jednak i poszedł własną drogą. Na niej zresztą naraził się innym władzom - teraz Kościół katolicki oskarżył go o bluźnierstwa i herezje, a jego pisma trzymał na indeksie aż do 1966 roku.

Etyka jest wielką pochwałą swobody i niezależności człowieka, ale ogromny nacisk kładzie na samokontrolę i wewnętrzny rygor. Człowiek, według Spinozy, nie jest rozumny z urodzenia. Jako zwierzę społeczne jest raczej ogłupiały i zdany na pospolite, masowe wyobrażenia na temat dobra i zła. Są one sztywne, abstrakcyjne i wydumane. Człowiek mądry odrzuca je, a własne pojęcia dobra i zła wypracowuje w doświadczeniu. Poznanie realnego świata i samego siebie to właściwa droga do rozumności.

Gdyby bowiem szczęście było pod ręką i gdyby można je było znaleźć bez wielkiego trudu, jak mogłoby dojść do tego, iż wszyscy niemal je zaniedbują? Ale wszystko, co wzniosłe, jest równie trudne, jak rzadkie.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)